Freelancejournalist
Nabestaanden die tranen van geluk huilden, of elkaar breed lachend in de armen vielen. De emoties in de rechtszaal in Paramaribo liepen gistermiddag hoog op nadat de krijgsraad bekend had gemaakt dat het proces inzake de Decembermoorden tegen hoofdverdachte Desi Bouterse nog deze maand moet worden voortgezet. Een controversiële amnestiewet uit 2012 is door de rechters resoluut naar de prullenbak verwezen.
Lees dit artikel op Blendle
Het partijcentrum van de Nationale Democratische Partij (NDP), de partij van Desi Bouterse, is normaal gezien een plek waar tijdens massabijeenkomsten volop wordt gedanst, gelachen en gefeest. Maar nu Suriname, exact een jaar na de herverkiezing van president Bouterse, ten prooi is gevallen aan een economische recessie, is het feestgedruis verstomd.
Lees dit artikel op Blendle
Terwijl Astrid Roemer morgen de prestigieuze P.C. Hooftprijs voor letterkunde in ontvangst neemt, verkeert de literaire wereld in haar geboorteland Suriname in crisis. Er zijn amper schrijvers, amper lezers, en er is amper literair vuur.
Lees dit artikel op Blendle
“Een lening aangaan om eerdere leningen af te betalen? Dat slikken we niet. Wanneer stop je dan met geld af te lossen?” Protestleider Curtis Hofwijks (28), in het dagelijkse leven kantoorbediende, blaast op een toeter, andere demonstranten houden joelend protestborden in de lucht. De schreeuwerige opschriften laten weinig aan de verbeelding over: van ‘Opa Desi, ga naar huis’ tot ‘Bouterse, go to hell’.
Lees dit artikel op Blendle
Kip, spijsolie, bruine bonen, uien, knoflook, en – uiteraard – rijst. Met gemengde gevoelens stalt Kawal Persaud Sookdeo (65) het resultaat van enkele uren wachten in een rij uit op het zadel van zijn brommer. “Ik ben redelijk tevreden. Het pakket heeft een winkelwaarde van 170 Surinaamse dollar (srd). Hier hoef ik er slechts 65 srd voor neer te tellen”, vertelt de bewakingsagent. “Anderzijds maak ik me grote zorgen. Maandelijks verdien ik 1600 srd. Vorig jaar waren die nog 400 euro waard, nu amper 250 euro. Waar eindigt dit?”
Lees dit artikel op Blendle
Zweetdruppels parelen op het voorhoofd van Felicia. De 25-jarige Amsterdamse met Surinaamse roots staat al een uur voor de centrale bank van Suriname in een lange rij, in de felle zon.
“Alleen hier kan ik nog betaalbare euro’s vinden. Gewone banken verkopen niets en cambio’s (wisselkantoren, red.) hanteren torenhoge wisselkoersen. Zelfs al moet ik er elke maand een vrije dag voor opnemen, dan loont het grote prijsverschil toch de moeite”, vertelt ze.
Lees dit artikel op Blendle
Weifelend staat Sinclair Scheuer (74) in een supermarkt in Paramaribo bij de schoonmaakmiddelen. “Ik twijfel of ik een grote fles schuurmiddel neem, of toch maar de kleine”, zegt hij verontschuldigend. Na minuten wikken en wegen wordt het de kleine.
Lees dit artikel op Blendle
Als jong meisje droomde ze van een toekomst als verpleegster, vertelde ze vorig jaar op de Surinaamse televisie. “Ik wilde andere mensen helpen, daar hield ik van.” Maar een telg uit de vooraanstaande Hindoestaanse familie Gangaram Panday die ook de billen wast van creoolse patiënten? Nee, dat vond haar vader ontoelaatbaar.
Het zegt veel over het gekwelde leven van Diana Gangaram Panday, vijfde uit een gezin van elf, dat getekend werd door de hoog oplopende spanningen tussen creolen en Hindoestanen in het Suriname van de jaren zestig en zeventig. Op weg naar de onafhankelijkheid van 1975 was het wantrouwen tussen de twee bevolkingsgroepen huizenhoog. Ze waren bevangen door de vrees dat ze zouden worden overheerst door de ander.
Lees dit artikel op Blendle
Vijftig stuks, zoveel potentieel besmette bloedstalen onderzoeken de laboranten van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo iedere dag op het zikavirus. Elke Surinamer kent onderhand een familielid, buurman of collega die aan de beet van de Aedes aegypti-mug dagenlang huiduitslag en koorts heeft overgehouden. En alle 23 Nederlanders die ten prooi vielen aan het tropische virus, liepen het op tijdens een bezoek aan het Zuid-Amerikaanse land.
Desondanks is van zikapaniek in Suriname geen sprake. Hoofdlaborant John Codrington, wiens team de bloed- en urinestalen van de vermoedelijke zikapatiënten controleert, klinkt zelfs verbazingwekkend gerust. “Vorig jaar was Suriname nog in de ban van chikungunya, een vergelijkbaar virus dat door dezelfde mug wordt overgebracht. Projecteren we het verloop van die epidemie op de nu heersende zikakoorts, dan verwacht ik dat wij binnen twee maanden helemaal van zika zullen zijn verlost.”
Lees dit artikel op Blendle
Pieter Van Maele 